Ölüme Beş Kala

Zamaný geldi!
Gidiyorum bu þehirden
Vücudumu saran bu illet
Rahat býrakmýyor beni
Doktorun dediði gibi
’belki 2, belki 3 ay’
Ama gücüm yok o kadarýna
Sabaha bile varamamak var

Sahip olduðum her þey:
Bana hak ettiðimden fazlasýný veren ailem,
ve her sabah sabýrla beni dinleyen
fesleðenlerim, zambaklarým, yedi verenlerim
Ölüm kurtuluþsa; kurtuluyorsunuz benden
Size yaþattýðým acýlar için baðýþlayýn
ama böyleyim iþte, deðiþemiyor insan
Dünyayý deðiþtirmek isterken

Baba!
Ölüyor zavallý oðlun
Affet zamansýz gidiþimden
Sana son kez sarýlmak isterdim
Boynunda aðlamak,
bir an olsun erkekliðimi unutarak

Çiçeklerime iyi bak baba
Sulamayý eksik etme
Ha! bide konuþ onlarla
Seni anlayacaklardýr
Öldüðümü söyleme onlara
Üzülür, küserler;
bir daha açmazlar bahar güneþinde
Gitti de, terketti sizi
Biraz mýzmýzlanýrlar ama, alýþýrlar
Sende alýþmadýn mý senelerce yokluðuma?
Bensiz bir dünyada yaþamak zor deðildir
Hem bir yerim yok ki hayatta
eksikliðim hissedilsin baba

Gemim yanaþtý, almaya geldiler
Anlattýðýn gibi deðilmiþ ölüm
Elinde oraðý, azrail beklemiyor beni
Dedem gelmiþ beni almaya
Adýný onurla taþýyamadýðým adam
Baba þevkatiyle açmýþ kollarýný
Bu dünyada yada öte tarafta
Beni seven birileri var galiba

Gidiyorum baba ben
Ýster unut ister aðla
Yada öyle bir oðlum yok de!
Ama anneme iyi bak
Benim bakamadýðým gözlerle
Geç gelen bir haykýrýþ ama
Seni seviyorum baba
Bunu bil yeter bana

Sosyal Medyada Paylaşın: