SONSUZ KARANLIKLAR

Umutsuzluðun gölge oluþu gezinirken ruhlarý
çok uzak deðil artýk yaklaþýyor belkide hayaller
öfke kusan nöbetler Dünyada hastalanmýþ yine
isyan ediyor köþesine çökmüþ kadýn
delirmiþ gibi baðýrýyor yine


Oldum olasý þu sessizlik korkutur
bitmek bilmez yorgana sarýlýr kaybolur sýcacýk uykular
þizofrenlere gebe insanlar farklý çoðu delirmiþ
Sürekli isyanlar iniyor yaðmur gibi yeryüzüne


Sonsuz bir karanlýðýn içinde kývranan
baþý ellerinin arasýnda nerede o eski güzel þehir?
korkunun sonsuz girdabýna çekilecek sanki
iþte o yüzden belki de o ve diðerleri
sürekli isyan ürkmüþ bakýyor gözleri


Kulaklarýný sýmsýký avuçlamýþ týkandý zannetti belkide
vurdum duymaz aptalýn teki þiir yazar bir köþesinde
ölümlere gebe kalmýþ oysa þu vatan her zaman tehlikede
ah iþte o yüzden belki de aklýný yitirdi harflerim
sürekli isyan imla hatasý ben bir katilim



Sevmek isterken zavallý bir kadýn tökezlenir aþk diye
yakýþýklý bir jön yazar cin fikirli okunsun diye
katleder saatleri romantik deðil oysa zaman
yazarda yazar
buralardan kaybolmak ister o kýz

inatla aradýðý
yakasýnda kan kýrmýzý bir gül


bulmak istediði hangi yeryüzünde ?
romanýnda belirverdi o romantik adam geldi iþte!
peþinden koþacaðý saatler
kapatýr gülümsemeler arada hayaller
oysa o’na sayfa sayfa uðrayan
hayal ötesi bir zaman
sadece

hey roman yazarý !seni tüm yüreðimle kutlarým
kýza baksana farklý bir dünyada ilk defa gülümsüyor

yine baþardýn iþte

yine baþardýn iþte



binay




2008






Sosyal Medyada Paylaşın: