YENİ DOĞAN

Günün hangi saatte battýðý görülmezdi burada. Tepelerin arasýndaydýk çünkü. Evler daðlarý sýrtlanmýþtý. Korumak için kendilerini çaresizlikten.Ocaklar yer yüzünün çamurunu yakýyordu. Klarnetçiler, matbaa iþçileri, bakkal karýlarý dolaþýyordu günün battýðý saatlerde.
Çoðu kez eve haftalýksýz dönen, yazlýk sinemalara kaçak giren delikanlýlarý, fabrikalarda damarlarýný býrakan iþçi kýzlarýyla yeni doðan yoksulluðuna yoksul ama bir tas çorbasýný komþusuyla paylaþan bu güzel insanlarýn yaþadýðý yer, bir sevgi yumaðý gibi bedenimi sarýyor, hayatýn doðusuna mahsus o karþýlýksýz sunum, yeni doðanýn yoksulluðunu örten acý güneþli bir gökyüzü gibi kuþatýyordu beni.
Oturduðum gecekondu ile Ýsmet Dayý ve kýzý Cemile’nin avlusu arasýnda on metre var-yoktu. O gece onlara konuktum. Yemek yemiþ olmam bir þey ifade etmiyordu. Orada da yemek zorundaydým. Yemek sonrasý avludaki sohbette ismet Dayý ile ellerimizde birer kadeh raký iþte öyle yan yana, can cana, dem deme...
Gövdeleri kadar büyük, yürekleri kadar iyilik ve sevgi dolu bu insanlarý tanýmam bu avluya ayak basmamla baþlar. Ülkü Tamer’in gözlerinde serçeler yanan, bir aþktan bir dünya kuran sen yeni doðan benim için baþtan baþa bir avluydun. Heyhat! Sonra Cahit Külebi’nin “Sonra Mevsim Deðiþiverdi” dediði þey oldu. Bir kamu kuruluþundan emekli olan Ýsmet Dayý, emekli ikramiyesini bir bankere kaptýrdý. Kamyonlarda þoförlük yapmaya baþladý. Yorgun ve üzüntülü o büyük çocuk kalbi bu ihanete daha fazla dayanamadý. Cemile’ye inme geldi,sustu hala konuþmuyor. Her þey ne tuhaf çok sevdiðin Orhan Kemal romanlarýna benziyor.
Avlu’da akþam oldu, karanlýk çöktü, sofralar toplandý, herkes daðýldý. Ne ucuz þarap kafasýyla seyrettiðimiz Çirkin Kral filmleri, ne mahallenin ezbere bildiði Cem Karaca þarkýlarý. Bað bozuldu.
“Mektupsuz koma beni. Aþkýný uzun uzun anlat. Utanma anlatmaktan. Senin elin benim elimi tutsun. Birlikte sýçratsýn ayaklarýmýz yeni doðanýn çamurunu. Ayný duvar halýsýna iþlensin ceylanlarýmýz“ diyordu Ülkü Tamer ya bence ceylanlarda o duvar halýsýndan kaçalý çok oldu. Avlularýn sýrt sýrta vermiþ dostluðu, evlerin, sokaklarýn akrabalýðý kalmadý. Sýcak yaz geceleri Cemile’nin niyet tutmak için avucuna topladýðý ateþ böcekleri de bir daha dönmemek üzere uçup gitti.



Sosyal Medyada Paylaşın: