İNSAN HAYATTA BİR KEZ SEVİYOR

Nasip deðilmiþ
Dua tutmayan bir zaman dilemiþim seni...

Seni sevmek onurlandýrýr beni
hiç gelmeyeceðini bile bile beklemek seni...
Sana geçmiþimi anlatmak istemezdim
Aný yakalayýp sevgi kadar kutsal þeyler söylemek isterdim
Ettiðim aþk yemini tutmak
kederi susturmak isterdim
kabuslarýmý bitirmek
gecenin kýyýsýnda kanatarak kalbimi
aþk hayatýmýzý yeniden yazmak isterdim...

Aþk hep seninle baþlardý
hasret gidiþinle
Þiir adýnla baþlardý
Düþlerime yüzün akardý
Sonra..
Ders biterdi aþk biterdi
Bir teneffüste ayrýlýk büyütürdün
Ders biterdi sen gözünde yaþýn giderdin
Aþkla kavuþtuðumuz
parke taþlý lise yoluna ayrýlýk kanayan harfler býrakýrdýn
beni seve seve býrakýrdýn
Aþk hep seninle baþlardý
kýyamet gidiþinle...

O þehri aþkýmýz kurtarýr sanmýþtým
Bilemezdim umut daðýtýrken umutsuz kalacaðýmý
Aklýmý yitirmiþ herkesten vazgeçerken gördüm
gözlerindeki son düþü, derin anlamý
Mayýstý yüzünde yüzümü seyrettiðim sokaklar
sahipsiz ve aþksýz kalmýþtý
evler kanamýþtý
ellerini tuttuðumu gören odalar kanamýþtý...

Mayýstý, ayrýlmýþtýk iþte
O terminalden ben kalabalýk uðurlanmýþtým yalnýzlýða
sen kalabalýkta yalnýz kalmýþtýn
sen düþümde saklý kalmýþtýn
aðlamýþtýk...
beni ellere kendi ellerinle veriþine aðlamýþtýk
ben seni unutamamanýn þehirlerinde hüzzam þarkýlar söylemiþtim
adýný gecelere baðýrmýþtým
Mayýstý
O terminalde ben seni bana tutsaklamýþtým...


Asil bir yalnýzlýkta
sana dair ne varsa yakýþýrdý bana
yakýþýrdý eskiyen yüzüme sessizlik
sessizlik odama yakýþýrdý
Yýllar süren bir ayrýlýkta
büyürdü aþk ve düþler
Seni büyütürdüm, özlemini
Þarkýlar biriktirirdim, þiirler yazardým sana
Asil bir yalnýzlýkta
Her gün seninle ölüp dirilmek
yakýþýrdý bana...

Sen gitgide güzelleþirken ben uzak bir gurbette eskirim
Kýrýþan gülüþümle tanýdýn mý beni hemen
yamalý sözlerimden?
Sen gitgide güzelleþirken
Kalbim yeniden delirir bu Ocak
Bu Ocak ellerinde on yedi yaþým gibi yeniden dirilirim...
seni yeniden severim...

Ýnsan yaþadýðý þehre benziyor
bundan gölgelenmiþ yüzüm
yaðmur aðlamýþým
melankolim senden armaðan
savrukluðum babamdan
Ýnsan yaþadýðý aþka benziyor
bundan ýssýzlýðým, kýrgýnlýðým
öfkem senden
gururum annemden
eskiyen gözlerimden tanýdýn mý beni hemen?
Hüzün gülüþüm senden
Bir gün bir öpüþüne sana geri vereceðim...

Affetmeliyiz birbirimizi!
Ýlk yalnýzlýkta konuþacaklarýmýz incinmemeli
Ödediðimiz mükemmel bedeller sonrasý
hakkýný helal etmelisin..
Affetmeliyiz birbirimizi...

Aðýr bir piþmanlýkla konuþtuk
Hep aþk kaybetti
Yenik sevgililerin ertelenmiþ buluþmasýnda
tarihi geçmiþ bir aþký övdük
güzeldi, yaþandý ve bitti dedik
dostluk dedik de
yalan elime, yüzüme bulaþtý
kaybetmeler ustasý
gülümserken aðladý
Hep aþk kaybetti...

Günlerimin aralýðýndan baktýn
yaramý kanattýn
ya þiir yazacaðým ya da yok olacaðým
Hoþ geldin demiyorsam alýnma
çünkü sen hiç gitmedin benden
ben kendimi aþkýna tutsak ettim...
Günlerimin aralýðýndan girdin
yüzümü çizdi güzelliðin
Vermeyeceðim seni sana..
Ben seni uzaktan uzaða sevmeye alýþtým
Git dersem alýnma...

Yalnýzlýðýma dokundun
Ýçimde kutsallaþan sevgine dokundun
Korktum senden
çünkü ben aþký yokluðunda yaþattým
çünkü ben karþýlýksýz sevdim
Sensizliðime dokundun
içimde aðlayan hasretine dokundun
ürperdim!
çünkü ben seni düþlerde büyüttüm
çünkü ben seni eski fotoðraflarda sevdim
sevdim...

Seni unutamamanýn þehirlerinde
zaman yaratýmý kanatarak geçti hep
hep yüzündeki anlama tutundum
gülüþüne, saçýnýn içime iþleyen kokusuna
seni bir kez daha dünya gözüyle görmeye
son bir kez kucaklamaya
ilk defa öpmeye, aðzýnýn tadýna tutundum
seni unutamamanýn þehirlerinde
ben her gece hayaline tutundum...

Seni unutamamanýn þehirlerinde
þimdi anlýyorum
büyük aþklara yýllarýn dokunamayacaðýný
seni benden kimsenin alamayacaðýný
her sabah sana uyanýyorum
her sabah sana yeniden aþýk oluyorum
Bugün de senden seni sevmenin iznini istemiyorum
çünkü ben aþkýna tutsaklandým
ve öðrendim
insan hayatta bir kez seviyor...


Eser sahiplerine destek:

Müzik: Ayný Hikaye / Fikret Hasani
www.youtube.com/channel/UCd-1gfpXJuY9KCxHEtLUKfg

Cafe Mimoza

Sosyal Medyada Paylaşın: