Çukuru bol Yokuþu bol Arsýzý bol Namussuzu bol Ben bu dünyayý hiç sevemedim gitti
Huzurumu çaldý Sevdiklerimi aldý Baþýmý daðlara, taþlara vurdu Ben bu dünyayý hiç sevemedim gitti
Namerdin sofrasýna oturmuþum bilemedim Aðuyu aþ diye yedirmiþler anlayamadým Meðerse, pek toy, pek cahilmiþim
Dünyanýn kabahati hiç yokmuþ aslýnda bilemedim Ýnsanoðlunda imiþ tüm kabahat anlayamadým Meðerse, pek toy, pek cahilmiþim
Dünya, bildiðimiz dünya iþte Yumuþak karným insan benim Ýnsan yaktý Ýnsan piþirdi beni Ýnsan soðuttu Ýnsan üþüttü beni
Ben artýk eski ben deðilim Sen artýk eski sen deðilsin Bir tek dünya eskisi gibi dönüyor Bir de gönlüm...Ah, iþte o gönlüm Senin için hala ateþler içinde yanýyor
Cahit Fýkýrkoca 20.04.2021, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
cfikirkoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.