Gönül, bedenin dergâhýdýr,
Ýnancýn gizli karargâhýdýr.
Hidayetin ilk güzergâhýdýr,
Müminin namazgâhýdýr.
Ateþ deryasýnda mumdur,
Suda sürüklenen kumdur,
Topraða düþen tohumdur,
Aþk ile zikreden ruhumdur.
Bir damla rahmet yeter cihana,
Sohbet meclisi þifadýr insana,
Perdeler kalkar teslim olana,
Hidayeti gönlünde bulana...
Kalbin zikrini duymaz mýsýn?
Aþk zincirine katýlmaz mýsýn?
Hakikatten nasip almaz mýsýn?
Ýlmini gönlüne yazmaz mýsýn?
Gönül mabedini terk etti canan,
Bir ateþ ki senin içinde seni yakan,
Sessizliði bir çýðlýk gibi haykýran,
Hakikatindi özünde seni çaðýran.
Nuran ölmez /SÖZ /YAZARI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.