Halep

Halep

sözde saygýdeðer dünyanýn ortasýnda
apaçýk bir yalnýzlýk
yükseliyor gök semaya çýðlýklar
hýçkýrýklar ahlar
debdebeli sancýlý bu þehir

hýnç yüklü ateþ toplarýndan ürken
cami güvercinleri
huzuru demleyemedik bahçelerinizde
çarþýnýz yok zencefiller yok
gül hatminiz de yok
uykularý göçmen bu þehir

yetmiyor aðýtlara dualar
akar belalar en irisinden
tesellisiz bir sýzý
koþarak ölüm gelir, zamansýz bir anda
yüzeyde daðýlan karýnca misali
aranýr kara gözler tek tek
gövdesi, öfkesi açýk yara bu þehir

acýyla birlikte lanetler yükselen
oyalý bir tabuttur Halep
kalan, yalýn yürekler karakýþta üryan
göç yollarýnda
yanýk türkülerin ilk naðmeleri dillenen
kalbi kanamýþ soluksuz bu þehir

uzaðýn kýyýsýndan akýtýlýr þimdi kelimeler
incinmiþ olsa da masum lügatlardan
hayatý kucaklayan kendi hikayesinde
ezgiler dokunur
elif’ler vav’lar dokunur
derin yalnýz akþamlarda bu þehir

diyarýnda yeþerecek neslin gün gelecek
gelecek kimilerine dar gelecek
bugün viran olsan da
gidenlerin geri gelecek
diyenleri saklý bu þehir

Vildan Poyraz Coþkun
22.01.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: