ÇINAR AĞACIN GÖLGESİ
Sen hiç çýnar aðacýnýn gölgesinde oturdun mu?
Ben mesela, çok oturdum.
Gölgesinde bir sürü canlýlarý besledim.
Sonra kendim içinde,
Biraz umut, biraz da hislerimi ekledim.
Sonra hayaller kurup gökyüzüne seslendim...
Bir gün muhakkak buraya gelip uðramalýsýn.
Yerle gök arasýnda ki bu çýnar aðacýna yaslanmalýsýn.
Belki yaþadýklarýmý anýmsayýp,
Biraz olsun hatýralarýmýza sahip çýkmalýsýn.
Demem o ki, beni yaþamak istersen eðer,
Buraya bir an önce gel,
Çünkü buna deðer...
Geldiðinde beni sor kuþlara, karýncalara.
Ellerimle beslediðim kedilere, köpeklere.
Sor, sormalýsýn da.
Öyle umarsýzca bakmamalýsýn etrafýna.
Kaygý ve endiþe duymalýsýn oturunca.
Çünkü orada geziyor benim hatýralarým.
Ne kadar anlatsam da,
Kelimeler yetmez sanýrým...
Bir gün, bir bakmýþsýn ki, gelmiþsin buraya.
Öyle çok uzaklarada dalýp da gitme,
Beni aramaya.
Kaldýr yüzünü gökyüzüne doðru,
Gökyüzü bizimdir, mavilikler bizimle.
Lütfen bu durumu koru…
O zaman bir kuþ olurum uçarým sana.
Seni görebilmek için bu diyarlara.
Þayet gelirsem senin için buralara,
Seninle bir dünya kurarým,
Yeni yeni umutlara…( DeN!Z )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.