karalýyorum birþeyler ama en çok kendimi ! kalem yerine yüreðim hýzlý hýzlý harfler arasý koþturuyor okumayý yeni sökmeye çalýþan telaþlý bir çocuk sanki
sahi ben hiç büyümedim ki
bu sabah aydýnlýðýn karanlýðýn rahminden doðuþunu izledim ürperdi içim
her doðum gibi sancýlý her yeni doðan gibi umutlu pýrýl pýrýl bir yüzle gülümsedi , hafifçe dokundu rüzgarýn eli daðýldý altýn sarýsý saçlarý kirpiklerinde geceden kalma çiy damlalarý uçuþ uçuþ bulutlar , pembe beyaz, mor sarý fistanlý her biri sanki nedimesi !..
boncuk boncuk gözler deli mavi b/akýyor pencerelerden içeri
gördüm , gördü beni !..
✍ Canan Eren 19Nisan2021 / Balýkesir Fotoðraf; Canan Eren
Sosyal Medyada Paylaşın:
Canan EREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.