Þerefimle yaþadým onurumla övündüm Bunca zaman içinde ben ne adamlar gördüm Kaçtým hep yalandan kendi çilemi ördüm Yalaný su gibi içen ben ne adamlar gördüm
Kendimi ezdirmedim çýkarlarým uðruna Dönmedim yolumdan gittim doðrusuna Katýlmadým katiyen kötüler ordusuna Garibi aðlatan ben ne adamlar gördüm
Kahpelik yer bulamaz bizim kitabýmýzda Kurusun bir hainlik çýkarsa kanýmýzda Çürükler barýnamaz olamaz yanýmýzda Parayla satýlan ben ne adamlar gördüm
Sýrlarýmý gizledim alçaklara satmadým Helal yedim lokmamý hiç haram katmadým Ýþim gücüm doðruluk þaþýlarla yatmadým Dostluklarý harcayan ben ne adamlar gördüm
Yüzümüze gülüp de sýrtýmýzdan vuran Onursuz yaþamayý bir günlük kar sayan Ettiði firavunluðu makyajlarla boyayan Elbisenin içinde ben ne adamlar gördüm
Köprünün üstünde ki ayýya dayý diyen Helal lokma gibi yetimlerin hakkýný yiyen Bir þey sanýp kendini çaka satýp gezen Kendini beðenmiþ ben ne adamlar gördüm Adem AYDINLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
ADEM74 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.