ÇANAKKALE

ÇANAKKALE
yedi düvel toplanmýþ, baykuþ gibi bakýyor.
Ýþgal altýnda yurdum, gözyaþlarým akýyor.
Bu vahþet bu mezalim, yüreðimi yakýyor.
Türk tarihinde yoktur, vatan ve ülke satan.
Alacaksan caným al, verilmez bizde vatan.

Kýnalý kuzularý, gönderdik siperlere.
Analar aðýt yaktý, beþikte bebelere.
En içten dualarý, gönderdik yücelere.
Vataným milletimdir, benim göðsümde atan.
Alacaksan caným al, verilmez bizde vatan.

Bir Yunus çavuþ gitti, Bayýralan köyünden.
Yandý bak Çanakkale, merminin alevinden.
Aðýtlar yükseliyor, yüreklerden derinden.
Türkiye’min üstünden, güneþtir böyle batan.
Alacaksan caným al, verilmez bizde vatan.

Çanakkale geçilmez, demiþti ya atamýz.
Biz tarihimizde hep, zafere þan katarýz
En son merhale bizde, þehit düþüp yatarýz.
Yoktur Türklerden baþka, þehit sözünü tutan.
Alacaksan caným al, verilmez bizde vatan.

Türk Milleti tek yumruk, yedi düvele vurdu.
Hain düþman ülkemde, gizli tuzaklar kurdu.
On sekiz mart gününde, sanki þu zaman durdu.
Düþman gemileriydi, derin denize batan.
Alacaksan caným al, verilmez bizde vatan.

Çanakkale destaný, iþte böyle yazýldý.
Yedi düvel kafirin, tuzaklarý bozuldu.
Türk’e kefen biçenin, mezarlarý kazýldý.
Þehitlerimiz bizim, topraðýna kan katan.
Alacaksan caným al, verilmez bizde vatan
Sosyal Medyada Paylaşın: