Cehaletin Dili

Bir roman yazmalýydým.
Roman kahramaný ben olmalýydým.
Boðazýma düðümlenmiþ sözleri kusmalý,
Kalbime saplanmýþ iðneleri tek tek çýkartmalýydým.
Ýyi de nasýl yazýlýrdý?
Nereden baþlanýrdý?
Yazmanýn matematiði gerçekten
var mýydý?
Ýki artý iki dört ettiði gibi miydi?
Ya da iki çarpý iki dört müydü?
Metotlar, teknikler de neyin nesiydi?
Eðer yazmak istiyorsa insan
Özgürce yazmalýydý.
"Çok okumalýsýn" dediler.
Okumak yetmiyordu,
Yazmayý bilmiyordum ben
Kalemi elime aldýðýmda uçup gidiyordu
Kelebek misali...
Þimdi dediðimde
Hevesim kursaðýmda kalýyordu her seferinde
Oysa;
Benim yazdýðým roman
Buram buram edebiyat kokmalýydý
Afili sözler olmalýydý mesela
Roman kahramaný
Zemheri de çicek açmalý,
Kiraz ayýnda üþümeliydi.
Ya müebbet yemeliydi
Ya beraat etmeliydi.
Ýftiraya uðrayýp, leke almalýydý
Sonra aklanýp, sütten ak olmalýydý.
Bir silahýn namlusunda titremeli,
Sevdikleri için yüreði aslan kesilmeliydi.
Belki de bir manastýra çekilip
Dünya iþlerinden elini, eteðini çekmeliydi.
Adý olmalýydý roman kahramanýnýn
Öyle sýradan olmamalýydý.
Yýldýz gibi parlayan,
Ay gibi aydýnlatan,
Anlamlý olmalýydý
Yani;
Þöyle sýmsýcak, samimi
Güneþ gibi...

Bakiye KAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: