Tut ki ben Ağrı'yım

Tut ki ben Aðrý’yým

Ah sevgilim
ya kaçaðým ya firar
gel gör ki gönlüm hep bahar

tut ki ben Aðrý’yým
eksilmez baþýmda kar duman
buz tutar göz yaþlarým
kayalar arasýnda sýzarým
bakma yaz kýþ kara bürüdüðüme
zemheri yüreðim dört mevsim aþk

gönlümde Iðdýr ovasý çiçeklenir
Doðubayazýt üstü inerim ovaya
sineg daðlarýndan mergemire
niþangahtan Urusu seyrederim
El sallarým Aðrýdan Aðrý þehrine
kalabalýklaþýrým patikalarda
göç olurum yayla yollarýnda

kurdun mu çadýrýný yüreðime
yeþillenirim papatya menekþe
koyun kuzu eðleþir böðrümde
hasat harman olurum kýþýna
bereketlenip yatarým döþüne
tezek sobasý üstünde demlik
tandýrda lavaþ ekmek
kurulsan soframa

tut ki ellerimi
dört yaným yabacý yaban
kalmayým sensiz pür melal
dilsiz dipsiz kuyulardan çýkýp
katýlayým sevdana

kah Þam da þekerim
kah Baðdat ta hurma
kah Tahranda da ipek
paha biçilmez deðerim
tut ki ellerimden
ellerinde kehribar olayým

sev beni koþulsuz
dilim dilinle ahenkleþsin
gülüm gülünle renklensin
yüküm yükünle denklensin
sen gönülde mihenksin

tut ki ben Aðrý’yým
Nuh’lar aðýrlamýþým tepemde
peygamberler geçmiþ eteðimden
sevdaya karargahým

Tut ki ellerimden
düþmeyim...



Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: