SOYTARILIĞIN SONU

Hortum gibi döne döne savururken umutlarý,
Kýzýl çamdan düþen kozalak gibi sert ve katý,
Her söz zehir zemberek neresinden tutasýn ki,
Karanlýða methiye söylenirken gidecek baþ eðildi;

Saklambaç oynar gibi herkes bir karanlýða girdi,
Köþeler tutuldu oyun baþladý kaçan kaçana þimdi,
Daðdan gelen ejderha korkusu sanki nefesler kesildi,
Neyin peþinde bunlar atý alan çoktan Üsküdar’ý geçti;

Yamyamlar ininde tavþan bir küçük deliðe gizlendi,
Paylaþýlmayan hamutlarý tek tek sayarak belirtti,
Ola ki yamyamlar anlaþamadan birbirini yedi,
Gün doðdu tavþana her þeyi pazarda satýþa serdi;

Tazý ürker tavþandan ürkekliktir tavþanýn sermayesi,
Yýrtýcý olsa ne çýkar konuþursa tavþanýn genindeki,
Toz duman sarar delikten bir çýkarsa tavþanýn kafasý,
Tazýlar çevirse de deliði baðýrmaktýr tavþanýn hüneri;

O delik senin bu delik benim diye geçirmiþ ömrünü,
Kazdýðý tüneller devrilmiþ kararmýþ tünelin iki ucu,
Çakallar halaya kalkmýþ sýrtlanlar kurmuþ pusu,
Böyle gelmiþ böyle gider her soytarýlýðýn sonu;
Erol KEKEÇ/13.04.2021/00.02

Sosyal Medyada Paylaşın: