Rüzgârýn nefesinde toplandý bulutlar,
Gri bir kubbedir artýk asuman.
Aðlamanýn eþiðinde sükûtlar.
Dýþarda zemheri içimde bahar.
Ýþte yaðýyor özlenen kar.
Þehir sessizce bir düþe dalar,
Sokak lambalarý bekler tenhada.
Ýnsan yalnýzlýðýný bir daha anlar.
Bedenim mahpustur ruhumsa firar.
Ýþte yaðýyor beklenen kar.
Þimdi yalnýz beyazýn hükmü var!
Düðün mü, ölüm mü, nasýl anlasam?
Seviniyor insanlar, en çokta çocuklar.
Suskun bir bekleyiþte, bahçe ve mezar.
Ýþte yaðýyor gözlenen kar.
Bir deruni segâhtýr yaðarken karlar.
Anlatýr faniliði kýtýrtýsý yürürken.
Bir dem Sarýkamýþ olur duygular,
Ýçimize görünmez bir acý sýzar.
Ýþte yaðýyor biteviye kar.
Kenan DEMÝREL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.