AY KARANLIK
AY KARANLIK
Uçmanýn zamaný gelmiþtir deyip
Daha yavru iken çöle attýlar
Açýlmamýþ gözüm görenden sayýp
Kartalla þahinle ayar tuttular.
Ay karanlýk bir gün yollara düþtüm
Kanadým çýrparken yönümü þaþtým
Aydýnlýða doðru dað bayýr aþtým
Avcý pusu kurmuþ beni tuttular.
Baykuþlar ötüþtü yer gök inledi
Çýrpýnmam nafile durup dinledi
Feryadým figâným sanmam anladý
Esir pazarýnda köle ettiler.
Kýrdýlar kanadým uçamaz oldum
Umudum yitirdim acýyla doldum
Çelik halatlarla baðlanýp kaldým
Gözyaþýmý görüp gülüp gittiler.
Þakýyan dillerim suskun söylemez
Gönül kýrgýn artýk aþkla çaðlamaz
Anam babam gelip derman eylemez
Vakit doldu deyip burdan yittiler.
KARDELEN(Ayrýkotu)
11.04.2021
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.