Çýðlýðýmý kimseler duymuyor Düþünceler girdabýnda Bilinmezlik içerisinde Çaresizim, yüzemiyorum Çýrpýndýkça daha dibe batsam da Bir yerlere tutunmayý baþaramýyorum
Dalgalar önce kalbime çarptý Ve göðsüm yarýldý baþtan baþa Kendimi ifade edecek sözüm kalmadý Paramparça edildikçe Her zerrem korkunç acý duymakta her an Daha ne kadar þiirlere sýðýnýrým söyleyemiyorum
Her çabam sonuçsuz Ne çok zaman harcadým boþ yere Kalbimin dümeninin yaný sýra Galiba nefesimi de teslim ettim Kaç kat yükseðe çýkmam gerek Bir nefes alabilmek için bilemiyorum
Suskunluk içindeyim Dört soðuk duvar arasýnda Yalnýzlýktan kahroluyorum Mazide kayboluyor Girdiðim mahpushanede Bir baþýma boðuluyorum
Beni dipten kurtaracaðýný sandýklarým El uzatmak yerine kafamý daha derinlere itti Anladým bir cankurtarana ihtiyacým yok Kimi sana havale ettimse Rabbim Tarumar oldular yeryüzünde Artýk sadece susuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.