Özgürlük

Son zamanlarda bir tuhafým
Gülüþüm buruk,
Gözlerim dalýyor uzaklara,
Ýfadelerimdeki boþluklar anlamsýz,
Vurgun yemiþ gibiyim.
Zindandayým.
Zindan zifiri karanlýk.
Ne gece nöbeti devrediyor güne,
Ne de gün geceye.
Manyetik elektriðe maruz kalýyor
Beynimdeki tüm hücreler
Önce;
Tarumar oluyor düþüncelerim bir bir kopuyor tüm baðlantýlar...

Çocuðunu kürtaj yaptýrmýþlarýn, yürek piþmanlýðý taþ gibi oturuyor içime.
Özgürlüðünü soluyamamýþ bebeklerin matemi...

Dostoyevski gibi mapus yatmýþ adamlar geliyor aklýma...

Leonardo Da Vinci’ den mavinin tüm tonlarýný alýp, kocaman gökyüzü çizmek istiyorum duvarlara...

Özgürlüðü martýlarýn kanatlarýnda,
Denizlerin deli dalgalarýnda,
Çocuklarýn saf kalplerinde bulmak için,
Þafak sökmeden yola çýkmayý hayal ediyorum...
Tozu, dumana katarak, koþmak
Yorgunluktan bitap düþene kadar.
Aðýr, aksak yürüyerek, yola devam etmek
Karanlýðýn orta yerinden...

Bakiye KAYA




Sosyal Medyada Paylaşın: