Ýlk küfrümü senin için attým Bu þehrin gecesinin kanlý suratýna. Öfkem dayanýlmaz oldu ruhsuzlara... Kimi zaman sustum sustum... Susarken içimdeki kavgayý isyaný Görmedi hiç kimse Kimi zaman ; söküp acýlý yüreðimi Sokaklara fýrlattým ! Hep senin için dayandým Senin acýnla karanlýklara attým kendimi.
Artýk ben bu kentin en acýlý insanýyým Bir o yana , bir bu yana Savuruyorum kendimi Bana bu acýlarý tattýranlar yüzünden Tutup hatýralarý tozlu sayfalardan Duvardan duvarlara vuruyorum...
Ellerim yine semaya uzanýr umut dilenir Ben suskun gibiysem de ; içimde mayýnlar patlar. Ve gök yüzünü kapkara bulutlar gibi Çýðlýklarým kaplar ! Duy artýk yüreðimde þu kanlý yasý ! Ben ki ; mutlu insanlarýn göz bebeklerindeki Deniz ! Darmadaðýným, yorgunum, tükenmiþim !
Aygün Deniz 08.04.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.