Düşman
ERHAN DOĞANAY

Düşman

Ad�n� demeyip, hain dese de
Seni ima eden, dil’e d��man�m.
�ntizar, beddua, sitem etse de
Sana �iir yazan, el’e d��man�m.

Diller yalan olmu�, s�zler nafile
Y�rek sana ne der, bir gelse dile
�lsemde i�inden, hi� ge�mem bile
Senin ya�ad��n, il’e d��man�m.

Ben b�kt�m, usand�m; lanet bedenden
Kimseye bir hay�r, gelmez ki benden
Zamanl� zamans�z, �st�me senden
Bana do�ru esen, yel’e d��man�m.

�imdi �u dilimde, hicran t�rk�s�
Sard� t�m bedeni, h�z�n uykusu
Gitmi�tir burnuna, diye kokusu
Eline ald��n, g�l’e d��man�m.

Sen nerden ald�n ki, bu rezil huyu
A�t�n y�re�ime, sen derin kuyu
Sana verdi diye, bir yudum suyu
Suyunu i�ti�in, g�l’e d��man�m.

Sulara darg�n�m, ben sana akan
G�zleri da�lasam, y�z�ne bakan
Dolan�p, �evrilip, hep sana ��kan
Ucunda sen olan, yol’a d��man�m.

�im�ekler �st�ne, �akm�yor diye
Boz bulan�k suyu, akm�yor diye
Evini temelden, y�km�yor diye
Seni g�t�rmeyen, sel’e d��man�m.

Boynum �ne b�k�k, ya�ar�m �imdi
�haneti g�rd�m, �a�ar�m �imdi
Ate�te kaynay�p, ta�ar�m �imdi
Sayende d��t��m, h�l’e d��man�m.

Erhan DO�ANAY

Sosyal Medyada Paylaşın:

ERHAN DOĞANAY Şiirleri

En Çok Okunan Şiirleri

MATEMATİKSEL AŞK YALNIZLIK NEDİR BİLİR MİSİN BİR ANNE ÖLÜYOR SENDEN BANA KALANLAR KEŞKE TOPRAK OLSAYDIM YOZGAT İLE SORGUN'A SIĞAMIYORUM yürek yangını Bir Babanın Göz Yaşı Mezarıma Gel ağla ...... Değer miydi ki Zalim

Anasayfa

Şiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

İletişim

Düşman