NERESİ YERİM?

Mânâ denizinde alabora oldum,
Batmadým dibe, birden kýyýya vurdum!

Maddenin tesiriyle taþlaþtý kalbim;
Iþýktan ziyade hak gölgeyi bildim!

Çalýp söyledim epey kendi kendime,
Toz kondurmadým eþsiz olan bendime!

Çevrilmiþ etrafým aþýlmaz surlarla,
Tek tek örülmüþ duvarý kusurlarla!

Iþýk sýzmaz hücremde karanlýktayým;
Ýki âlem ortasý aralýktayým…

Zincir vurup sýrt döndüm sonsuz ruhuma,
Sýkýþýp kalmýþým cýlýz vücuduma!

Madde ve mânâ; anlam ile anlatým,
Beraber varlýk, ayrý yokluk ispatým.

Varlýk ve yokluk, yerim neresi benim?
Beynimde yokum, gönlümde varlýk benim!

Dibe vurmuþluðum, tüm bu düþkün hâlim,
Sebep iç âlemim, bilinmez ahvâlim…


Ahmet Asal
Sosyal Medyada Paylaşın: