NEREDEN ÇIKTI BU AYRILIK

Süzülürken leylaklardan Nisan yaðmurlarý
Bu bahçede yürüyecektik seninle
Kuþlar dallarda cývýldaþýrken.
Hafiften bir yaðmur çiseleyecekti
Ve bir þarký dudaklarýmda
Þarkýlar mutlu ben mutlu.

Sonra nasýl oldu ki bu ayrýlýk
Kara bulutlar kapladý mavilerimi.
Bütün þiirlerim yarým kaldý
Bütün plaklar kýrýk, içimdeki þarkýlar gibi.
Artýk beklemedeyim seni dualarla
Geldiðinde her þey günlük güneþlik.

Gelseydin
Böyle tutsak olmazdým kapkaranlýk gecelere
Boðazýma düðümlenmezdi hýçkýrýklar.
Gözlerim hep kapýda kalmazdý...
Düþlerim gömülmezdi kabuslara
Ansýzýn çýksaydýn karþýma.
Gözlerinde ýþýyan güneþlerle
’ Ýþte geldim’deseydin
Yazarmýydým böyle umutsuz þiirler
Þarkýlarýn her naðmesinde
Böyle dökülmezdim sokaklara.

Her umutsuzlukta ben yenilmemiþtim kadere
Gelsin gelebildiði kadar üstüme hüzün
Þimdi içimde gülümsüyor, yýkýlma diyor yüzün.
Bana umut veren sözlerinle, bil ki gülüm
Ellerim kýracak demirden de olsa o kapýlarý
Ýçimde o görünmez gücün bana verdiði
Sonsuz inancýmla.

Aygün Deniz 06.04.2021
Sosyal Medyada Paylaşın: