UŞAKTAN

Ezanlar olurdu bizi ayýran sokaktan.
Akþamlarý kalýrdý aklým oyunda.
Yorgun yatýnca yataða,
Yarýnýn hayalleriydi yatakta oyalayan.




Sevda türküleri daha söylemezken,
Düþünürdük niye yanar aþýklar.
Bir gün yakar mýydý bir ateþ,
Kavuþmadan yana olsun düþünceler.





Dokuzsele’den kurbaðalar baðýrýrdý,
Býrak býrak ne bilirlerdi sevdiðimi.
Siz bilmezsiniz o gözlerin konuþmasýný,
Býrakmak mümkün deðil kurbaðalar...


Sosyal Medyada Paylaşın: