Ve ay’da gözden kayboldu. Korkuyu daha fazla içinde hissetti. Parýldayan bir kaç yýldýzýn, Iþýðýyla baþ baþa kalmýþtý. Önce güneþ sonra ay þimdi de, Yýldýzlarýn onu terk etmeye, Hazýrlandýðý gibi.
Gözleri kapanýrken aðýr aðýr, Gülümseyen bakýþlarla izlendiðini biliyordu. Bir ürperti kapladý örselenmiþ ruhunu. Biliyordu, hiç yaþamadýðý beklenen, Ama gelmeyen bir sonla, Karþý karþýya kaldýðýný.
Gözlerinin önünden akýp geçerken, Eski bir filmin son sahneleri, Eridi akýp gitti gecenin karanlýðýnda.
Penceremde güneþ vardý. Beni býrakýp gittiðin gün
15-02-2007-Perþembe Tuðrul Ahmet PEKEL Sosyal Medyada Paylaşın:
tugrulahmetpekel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.