BEN

Denizin dalgalarý rýhtýmlarý döverken,
Kendimden geçip bir an hayallere daldým ben.
Kimseye gidemedim seni bunca severken,
Onca yýl geçti ama bir tek sende kaldým ben.

Tesadüfen ilk defa seni gördükten sonra,
Bir yolunu bularak göle girdikten sonra,
Yaydan çýkan ok gibi kalbim vurduktan sonra,
Her ne kadar dert varsa hepsini de buldum ben.

Unutmak mümkün deðil dediðin sözlerini,
Silmek kolay deðilmiþ yýllarýn izlerini,
Gönlüme ýþýk saçan o güzel gözlerini,
Görmek için kapýný bilmem kaç kez çaldým ben.

Hep kýþý yaþar oldum bahar, yazdan bana ne?
Kederin aðýr yükü yüklenmiþken sinene,
Daha vuslat görmeden ayrýlmaksa anane,
Ayak uyduramayýp hep sýnýfta kaldým ben.

Az da olsa var olan tüm ümitler sönerken,
Kabuðunu baðlamaz yaralarým kanarken,
Her yeri kor kaplamýþ yürek bunca yanarken,
Ýçin için aðladým yalancýktan güldüm ben.

Saya saya bitmiyor sýkýntý sürü gibi,
Katlanarak çoðalýr Erciyes karý gibi,
Ýnsaný hep kavuran cehennem narý gibi,
Bitmek bilmez bu aþktan ne yaralar aldým ben.

Ayrýlma vakti geldi bu diyarda duramam,
Bu saatten sonra hiç mutlu hayat süremem,
Özüm çoktan çürüdü artýk iþe yaramam,
Þu hazan mevsiminde bir gül gibi soldum ben.
Cemalettin GÜNDOÐAN

Sosyal Medyada Paylaşın: