Yýllar su gibi aksada, Bu gemi hala burada. Ne maviye demir alabildi, Ne yükünü rýhtýma serdi, Çekildikce sularý, Oturdu karada...
Uyutuyor düþlerini, Mavinin koynunda. Yine gece olmuþ, Yine rýhtým bomboþ, Neresinden baksam, Sensizlik. Sessizliði Boðmuþ...
Usulca yürüyorum, Bir kýraathaneye. Bir çay alýyorum, Bir sigara yakýyorum, Sigaramý beni içecek, Benmi sigarayý,? Küllükden soruyorum, Bu gemi ne zamandýr burada,? Denizinmi hüznünmü üstünde,?
Belki yarýn demir alacak, Bir aný daha gidecek, Yerine bir baþka aný gelecek, Mechule giden gemiye, Güverteden bir tayfa aðlayacak, Kuðu gibi süzülen gemiler, Uykuya dalan yelkenler, Gücünü azgýn dalgalarla, Kanýtlamak isteyen okyanuslar, Ýnsan bazen aðlamazmý Bakýp bakýp kendine...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 30.03 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.