BİR BİLSEM
Kim bu kadýn... ?
Duygular cehennemiydi yaþadýðý
Bütün yalnýzlýklar onun penceresinde
Trenler gelip geçiyordu karanlýk
Gurbetin akþamlarýndan.
Çatlamýþ sabýr taþlarý ýslanýyordu gözlerimde
Tutup mavi mektuplarýn içinde
Sana yüreðimi sarýp yollayýp
Ben soðuk akþamlarýnda aðlýyorum
Gurbetin...
Bilsen en umulmaz yerinde bir hüzzam
Unutmuþum pembe çocukluðumu da
Býrak artýk duyamadýðým tesellileri
Bir uzun þiir oku bana
Ýçinde mor mutluluklar olsan.
Ýçim þimdi kutuplarca üþüyor
Anla artýk , beni anla
Prangalara vurulmuþ bir tutsak olduðumu
Siyah buðulu bir gözün ardýndan
Geçen bunca zaman
Çaktý gözlerime hüzün yaþlarýný
Hep acý senfoniler týnlýyor kulaklarýmda
Bir Eylül sancýsý
Bana býrakýp gittiðin.
Akþamýn geçmeyen periþan saatlerinde
Uykularým haram oldu gözlerime.
Ben hep böyle ;
Aþkýn yedi boðumlu akrepliðini mi
Yazacaðým durmadan
Karanlýk penceremde
Yaðmurla sarýlýrken geceye.
Dayanýlmaz acýlar gözlerimde
Baharla beklemiþtim umutlarý
Aðaçlar hazýrlanýrken çiçeklerine
Bir hüzzam þarký sardý dünyamý
Elimde bir resmin var...
Dayanmýyor artýk bakmaya
Bu yürek.
Seraba mý karýþtý dersin ümit bekleyiþler
Kim bu kadýn... ?
Sokak lambalarýnýn yalnýzlýk þarkýlarýný söyleyen.
Aygün Deniz 28.03.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.