Beraber gülmüþtük güneþin gözyaþlarýnda Beraber aðlamýþtýk gökyüzündeki bulutlarýn kavgasýnda Bir gece yakamozu izlerken Âþýk olmuþtuk Gönülden inanmýþtýk sevdaya… Yine ayný gece muradý beraber düþlemiþtik Bir türlü murada eriþemedik... Üzerinden dokuz mevsim geçti Aylar… Yýllar Yazlar...Kýþlar... Ayrýlýklar...Daha niceleri Gönlümü sorarsan yangýn yeri... Cayýr, cayýr yanýyor... Bir o kadarda damla damla kanýyor Her damlasý bana zulüm Her damlasý bana iþkence Her bir damlasý bana ölüm Ölüm be sevdiðim ölüm
Dokuz mevsim geçti Þerif’in üzerinden Aklar düþtü saçlarýna Ayrýlýklar girdi düþlerine Karlar yaðdý daðlarýna Bir o kadarda gönlü yoruldu aþka Nede olsa yoksun ya… Yalnýzlýk yuva yaptý gönül evine Yine de bu gönül… Seni bekliyor… Belki dönersin Belki tekrar seversin Hep bel kilerdesin Belki yine dokuz mevsim geçer…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şerif ali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.