Haince terkettinya zehir oldu o tadýn Bedduayla birlikte, artýk anýlýr adýn Senin için ömrünü, feda eden bu kadýn Annenin ümidini, acýmadan soldurdun...
Ak göðsünden emdiðin, sütü haram ediyor Maziyi düþündükçe, aklý baþtan gidiyor Sana bela okuyup, her gün kurban adýyor Annenin gözlerini, acýmadan doldurdun...
Feryatlarý düþürdün o tatlý dillerine Þimdi gören acýyor, dert dolu hallerine Avuç avuç çektirdin, titreyen ellerine Annenin saçlarýný, acýmadan yoldurdun...
Gönlü çoktan öldüde, kuzgunlar yiyor leþi Bulunmaz yaptýðýnýn, bu dünyada bir eþi Irmaklar söndüremez, yaktýðýn kor ateþi Annenin yüreðini, acýmadan daldýrdýn...
Ateþlerde yandýkça, acýsý düþer içe Gelde bir gör halini, dili feryat ettikçe Zehirli sözlerinle, seni candan sevdikçe Annenin üzerine, acýmadan saldýrdýn...
Sen haince giderek, ateþ döktün özüne Kin tohumu saçarak, nefret ektin sözüne Kem dillere düþürüp, Elalemi gözüne Annenin gül yüzüne, acýmadan güldürdün...
Erzeli ömür bitti, geldi ölüm sýrasý Senden kalan hatýra, yüzde utanç karasý Bin parçaya ayrýldý, yürekteki yarasý Annenin ciðerini, acýmadan böldürdün...
Candan geçerde insan, geçirmez ki anadan Neler çeker bu kadýn, zalim senin arkandan Merhametin yokmuþ ta, hiç mi yoktu ki vicdan Yaþarken anneni, acýmadan öldürdün...
Erhan DOÐANAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
ERHAN DOĞANAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.