eğer bir gün aşk ...
Eðer
.
.
.
.
eðer bir gün aþk ansýzýn çýkýverdiyse karþýna
beklenmedik bir fýrtýna gibi
almýþsa içine çekip
yüreðinin en yaralanmýþ çöllerini senden
kalakalýrsýn iþte öylece
esiri olmuþsundur çoktan
belki bir seraptýr belki de en büyük gerçeðindir ama
senin gerçeðin olur iþte o aþk…
her þeyi unutturandýr artýk çoktan
bir baþka dünyadýr o
karanlýk dünyaný alt üst eden
yalnýzca aþk vardýr dünyanda
sen mi?
sen yoksundur bir anlamda
baþka bir sen vardýr þimdi
silinmiþtir bütün acýlar geçmiþin defterlerinden
yeniden doðmak gibi
yeniden baþlamak istersin her þeye
zaten, öylesine yalnýz ve çaresiz býrakýlmýþsýndýr ki
hiç kimsesizliðin
ve yalnýzlýðýndan baþka
hiç kimsen de kalmamýþtýr dünyanda
en büyük gerçeðin olmuþtur çoktan beridir
o acýmasýzca yalnýz býrakýlmýþlýðýn
kimsesizliðin
yalnýzca aþk vardýr yanýnda
her þeyinle bütün acý gerçeklerini kabullenen
ve yine de sevgiyle saran seni
aþk…
bir gün,
seni o acýmasýz yalnýzlýklarýn
ve kimsesizliklerin
yýkýlmýþ þehirlerin karanlýk sokaklarýna iteleyen acýmasýzlar
çýkarlar sahneye
bitmeyen nefretleri
ve bin türlü yalanlarýyla
zaten yýktýklarý dünyaný bir kez daha yýkarlar
bütün günahýn,
bir zamanlar o yalan yüzlerine inanmak
ve birlikte bir yola çýkmaktýr
bin bir ümit ile
oysa,
en zor günlerinde sýrtýndan hançerlenmiþsindir
ve yapayalnýz býrakýlmýþsýndýr koca dünyada
vefasýzlýklarýný yazsan roman olur aslýnda da
neyse boþver þimdi bunlarý
yine yalnýz býrakýlmýþsýndýr
ve
o güzelim aþk da katledilmiþtir
birkaç çapsýz,
vefasýz,
ahlak düþkünü,
yine yýkmýþtýr dünyaný…
yaþanan her acýdan aldýðýn dersler vardýr
yine de
sen, eski sen deðilsindir artýk
o köprülerin altýndan çok çok sular akmýþ
çok çok acý deneyimler yaþanmýþtýr
silmiþsindir pek çok þeyi
yazgý
mukadderat
kader
her ne dersen de artýk
senin yolunda yalnýzca çýkarsýz yalansýz
insanca sevgiler kalmýþtýr bu gün
geçmiþin vefasýzlýklarý
ve acýmasýzca hançerleyen ellerini kýrmýþsýndýr
bütün yaþadýklarýnla
yalnýzlýk güzeldir aslýnda
silmiþsindir bütün vefasýzlarý hayat defterinden
evet yalnýzsýndýr bu gün
ama,
yine de mutlu…
yalnýzlýk en büyük dosttur
en vefalý arkadaþtýr insana
bunu anlamýþsýndýr
çok çok geç olsa da …
aþk…
aþk’a gelirsek,
o hiç deðiþmeden
yüreðinin en yaralý kuytularýnda yaþayacak
seninle birlikte
çünkü
en vefalýsý aþk idi ömrünce
bu gerçek de hiç deðiþmeyecek
bir ömür boyunca
ayný güzellikte yaþayacak yüreðinde
son nefesine kadar…
dahasý ;
sonsuza kadar yaþayacak
aþk ...
.
.
.
.
Mert Yiðitcan
27 mart 2021 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.