HÜKMEDEMEM

HÜKMEDEMEM

Bir yudum sevgi için dünyayý adým adým
Köþe bucak gezinip dönüp dolanýp durdum
Ýnim inim inledim kalmadý ki hiç tadým
Göremedim vefayý kendimi boþa yordum.

Bir lokma nasibimi aradým nasýl, nerde
Kâh soðan kuru ekmek, kâhý da yedim zerde
Bir perdelik rolümü oynadým hep bu yerde
Gönül deyince durdum dostluðu öze kardým.

Hükmedemem feleðe, boynumu büküp durdu
Bir bir döküldü yaprak, göz yaþým akýp durdu
Savurdu yerden yere, yüreðim yakýp durdu
Ansýz çekip gittiler nereye diye sordum.

Göklerde kartal gezer gölde gezen sunadýr
Yaratýlan canlýnýn gideceði sonadýr
Topraktan gelmiþiz biz dönüþümüz onadýr
Durup düþündüm o an özün özüme sardým.

Sahne kaybolup durmaz, kaybolanlar bizleriz
Anlamadan hiçbir þey bakýnýrýz izleriz
Mutluluk gelsin diye daim yolu gözleriz
Oysa mutluluk sende, fark edip öze vardým.

KARDELEN(Ayrýkotu)
27.03.2021
Tülay Sarýcabaðlý Þimþek
Dinar/Afyonkarahisar
Sosyal Medyada Paylaşın: