Kâinat üzerinde bilindin efendisi, Âlemlere rahmetsin, Allah’ýn sevgilisi Kutlu olsun doðumun ahiri ve evveli Âlemlere rahmetsin, ne kadar sevinsek az!
Amine doðumunla yaþadý ne saadet, Melek korudu seni açtý üstüne kanat Mucizeler yaþandý, Rabbimdendi rahmet Yüzünde tarifsiz nur... Sýðmaz deftere yaz, yaz!
Altýncý yaþýndaydýn kalmýþtýn artýk yetim Ana, baba, deden de geçmiþten oldu resim, Talip’in þefkatinde, yok oluyordu özlem Yine de bu acýya kelimeler yetersiz…
Hep emin bilinirdin, Mekke’ye can katandýn Hacer-ül Esved taþý için hakem atandýn Kâbe inþaatýnýn her taþýna dokundun Hiç kimseyi üzmezdin beni yýkýp yaptýn biz...
Busra’da rahip gördü peygamberlik mührünü Övgülerle coþmuþtu keþfinde huzurluydu Þam’a gitmeyin dedi ederse bu zuhuru Hemen yaparlar dedi on bir yaþýnda infaz!
Þam’a gitmeden döndü kervanlarla Mekke’ye Yakýcý güneþ çölde söndü, döndü tekkeye Melekler büründüler buluttan bir takkeye Dünya emrindeydi her adýmýna nafiz!
Yirmi beþ yaþýndayken evlendirildi yetim Hatice anamýzýn saf þefkatine teslim Saadet doluydu her fotoðrafýnda resim Ümmetine hep örnek, aþkla büyüyen filiz!
Nur daðýnda ses “Oku! ” diyordu sanki alaz Korkmuþ, “Okuma, yazma bilmem…” demiþtin ille Tekrar, tekrar sordu nur parlayan kesin dille Betin benzin sararmýþ, dönmüþtün ala güle…
Peygamberlik mührü o gün, verildi müjdesi Anlatýnca her þeyi iman etti zevcesi Bekir, Zeyd ve Ali’ydi, ilk Ýslam þeceresi Öðrendiði gibi de kýldýrmýþtý ilk namaz!
Ýslam’ýn yaþandýðý Mekke þehri yýllarý Tek iþkence bilirdi müþrikin akýllarý Hatice anamýzdý yar, teselli dallarý Kâfirler azgýn olsa da, sabýrdý tek niyaz...
Ömer’in biatiyle sayýda oldu kýrklar, Yürüdüler Kâbe’ye tek yürekti ayaklar, Sokaklarda ilahi cengâverdi ataklar, Tekbirleri ummana, arþa yükseldi eþsiz!
Amcandý Ebu Talip, hep kâfirin yanýnda Sevse de yeðenini gelenekti kanýnda Din deðiþtirmek zordu, yaþamak hoþtu þanla Ne kadar üzülmüþtün, inanmazken þüphesiz!
Birinci akabe de ikinci akabe de Biat etmiþti Ensar, hep birlikte Medine Muhacir olmuþlardý hicretiyle sahabe Bir kerecik olsun ne ah çektiler ne de naz!
Yasin’i okuyarak hanesinden çýktýlar Ali yataðýndaydý o gecede, baktýlar Kimse onu görmedi, hicretine aktýlar Rabbim müþrik gözlere, sanki çekti kara bez!
Bekir Sýddýktý daim, içtenlikte þahane Neyi var neyi yoksa ona verirdi dese, Paylaþmaya hazýrdý konuþmasý bahane, Sevr maðarasýnda dost, tek teselliydi, tek yüz…
Dedi "Taleal Bedru aleyna..." Medineli Halkýnda, neþe, sevinç doldu coþkudan deli Ýki düþman kabile barýþýp oldu veli Rahmet peygamberiyle ilk kez gülmüþtü yüz!
Uhud’ta her yerinden yara bere almýþtýn Taif’te Zeyd’le birden taþ selinde kalmýþtýn Kâbe’den her namazda aðlar eve gelmiþtin Yinede müþriklere etmedin asla hiç buðz…
Uhud’taki savaþtan sonra buraya gelir, Hatýralar canlanýr yaþadýðýn dirilir “Uhud bizi sever, biz de Uhud’u” gezilir Þehitlere aðlardýn, sesinden titrerdi arz…
Mekke fethedilirken müþriklerde korkular Ýhtiþamlýydý ordu, yapýldý ne övgüler Hüzün vermiþti o gün, geçmiþteki öyküler Taþýnda, havasýnda, hatýrladýn ne çok giz…
Mekke’de kalamadýn Medine’ydi baþ þehrin Doðduðun yer deðildi vefa yeriydi ahrin Ömrün her aný zafer gördün, vurdukça mührün Asr-ý saadet zaman, Müslüman’a ilk eskiz…
Ellerin aðzýndaydý hep sessizce gülerdin Gerekirse konuþur yanlýþsa söz alýrdýn Öðlen namazdan sonra az uykuya dalardýn Cemaline bakýlsa aþka düþerdi her göz!
Sahaben konuþursa dikkatlice dinlerdin Dünyalýk boþ sözlerse, doðrusunu söylerdin Doðru söz dillenirse keyif alýr izlerdin Her hareketin sünnet, hadislerin oldu söz…
Ne uzun ne de kýsa hoþ bir sakalýn vardý Gözlerine bakana kâinat salim yardý Dünyaya emanet der Müslümana þer, nardý Sümbüllerde kokardýn, güllere býraktýn iz…
At deve yarýþýný izlerdin, yarýþýrdýn Sýradan insan gibi gezerdin, dolaþýrdýn Ne makamda padiþah ne tahta yapýþýrdýn Aþk doluydu yüreðin, altýn gibi paslanmaz…
Cebinde hep taþýrdýn, miskini, ayna, tarak Elbisen ter temizdi, kirse teninden uzak Her iþi kendin yapar, istemezdin tek uþak Misafire hizmete verirdin her an cevaz…
Þer söz nedir bilmezdin, dilinde hoþ iltifat Ne kinci ne de kýzgýn, aksine vardý þefkat Asla israf etmezdin, derdin her þey emanet Neyi varsa verirdi muhtaca, sanki deniz…
Torunlarýn üstüne çýkar varsan secdeye Kalýrdýn uzun süre oynasýn diye öyle Netice de inince kaldýðýn yer içinde Devam ederdin yine kýldýrýyorsan namaz!
Yirmi yýllýk bir Ýslam düþmanýydý Ýkrime, Hamza’yý öldürendi Süfyan’ýndý nedime "Günahlarýna tövbe edenler der bizimle!" Biat etse affettin, deðiþmeyendi bu tarz…
Her sözünde emindin yalan nedir bilmezdin Hep doðruyu tavsiye eder, bunda yýlmazdýn Çirkinliði sevmezdin aðzýna da almazdýn Sukut altýndýr derdin, dinlemekse en leziz!
Cebel-i Nur huzurdu, insanlýðýn kalesi Kâbe’yi seyrederdin þems izinde halesi Eðimler kývrýmlar da görünürken hanesi Týkanmadan soluðun, doruða çýkardýn tez…
Þu günahkâr nefsimiz zorlanmaktadýr her an Biz týrmanýrken nefes nefese kalýrken can Koklarken kayalarý mis gibi kokun yaygýn Hala izlerin kalmýþ, orada kaldým ne az…
Her þey anlara yenik derdin her þey emanet Yiyin için helali, israf etme cemaat Müslüman kardeþindir, birlikte bul safahat Ensar gibi paylaþýn, yýðmayýn çal, çaput, bez…
Savaþta biri aman dilediyse öldürme Dinsiz bile olsa o cana kýyýp soldurma Girdiðin meclisine asla gýybet doldurma Sakýn canýna kýyýp, kor ateþte olma köz…
Çölün kuraklýðýnda her adýmýn da cennet Þemsiyendir bulutlar esen yeller afiyet Sahabenle övündün, Ýslamiyetti devlet Veda hutbesinde yüz binler sana verdi söz…
Alemlere rahmetsin, emrindeyim sultaným, Sünnetinle yaþarým, Kur’anla geçer aným, Sahabenin özüne, hep izine tutundum Görmek dilerim seni izin verirse el-Aziz!
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.