SEVDASINDA BENCİL ÖZLEMİNDE CÖMERT YARİM

Ankara karlý ve buzlu
Týpký yüreðim gibi
Göz bebeklerimde yakamozlar
Saçlarýmda kar taneleri
Dilim sensizliðin ayazýnda
Ellerim sabýkalý
Ayaklarým prangalý
Her gece kanayan özlemlerim var benim
Ýnkâr etse de dilim
Seni çok özlüyorum sevgilim

Öpüþmelerimizin tadý hala dudak kývrýmlarýmda
Ellerinin hasreti avuç içlerimi yakýyor
Kifayetsiz kalýyor dilimin kaygan yollarýnda kelimeler
Yarýnsýz
Kefensiz ölü gibiyim
Gerçeklerin uçurumunda ha düþtüm ha düþeceðim
Yaramýn kabuðunu kaldýrýyor senli hatýralar
Tuz yerine yokluðunu basýyorum
Erguvan kokulu çiçeklerim soluyor
Ýnsan her gece özler mi bir çift gözü
Özlüyorum

Kuþu kanadýndan tutup yakalamak gibi
Seni yeniden yüreðime almak
Ýmkânsýz nedir bilmeyen ben imkânsýzlýklarla tanýþýyorum
Öyle çok özlüyorum ki seni
Dizlerinde yatmayý gözlerine bakmayý saçlarýnla oynamayý
Ben ilk yalanýmý sana söylüyorum
Seni sevmiyorum dediðim anlarda
Seni seviyorum diye haykýran kýzý zorlukla susturuyorum
Vuruyor kýrýyor kemiklerimi hasretin
Omurgasý kýrýk bir bedeni sürüklüyorum

Of benim sevdasýnda bencil özleminde cömert yârim
Özümden her gece bir sen doðuruyorum
Bilmiyorsun görmüyorsun
Sen yine bilme
Yüreðimin camdan duvarlarý yýkýlsýn
Sen yine duyma
Gelmelisin artýk diyemiyorum
Ama gelmelisin
Bitmemeli aþkýmýz
Yarým kalmamalý sevdamýz
Ya sev ya terk et ama yaralý býrakma demedim mi sana
Kirpiklerimden kelimeler dökülmeden gel
Dayanamýyorum



Sosyal Medyada Paylaşın: