Ben Kendi Kalbinin İçinde Kaybolan Bir Adamım
Kalabalýklarý sevmem, köþede bir yer yeter bana
Kahvemi orta þekerli isterim
Gözlerimin dalýp gidiþinden anlarsýnýz zaten
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Beni bir de kýrlarda avare yürürken görün
Baþýmýn üstünde kuþ sürüleriyle giderim
Kurduðum bütün düþlerimde onlara da yuva kurarým
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Bir yabancýyým, dünyanýn bütün gerçeklerine yabancý
Bulutlarda yürürken denizlerde uçarým
Birileri halime bakýp, delirmiþ bu derlerse gülerim
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Karýncayý ezmeyen adam günümün kahramaný olur
Ben onun vicdanýný giyinir ve gururlanýrým
Çiçek koparanlar adýna, bahçelerden özür dilerim
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Bir yabancýyým, güzel nasihatlar verecek dili konuþamayan
Bir yabancýyým, dinlermiþ gibi yapýp geçiþtirmenin mahallesini tanýmayan
Kalabalýk bilgelik her yerde var, sessiz alimlerin sokaðý nerede?
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Akþamüstü kederini yüzlerinde taþýyan insanlar çok
Þafak vaktinde, kaldýrýmdaki bir çeyrek simit için aðlayacak kadar kederlenen az
Sana farz olaný bilmem, senin bilmediðin bana farz
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Hayatýn senden aldýðýndan fazlasýný insanlar alýr
Kin taþýyana ruhsat gerekmiyor
Namluya kurþun sürer gibi konuþanlardan uzaklaþ
Cahil sadece kendisini vurmaz
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Kalabalýklarý sevmem, köþede bir yer yeter bana
Kahvemi orta þekerli isterim
Gözlerimin dalýp gidiþinden anlarsýnýz zaten
Ben kendi kalbinin içinde kaybolan bir adamým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.