EYLEMESEN
EYLEMESEN
Nazlý sana bi el atsam yeterdi
Karýnca derdini, fil eylemesen
Bu boz kýra çiðit eksek biterdi
Beni de aþkýna kul eylemesen
Bir aþiyan gibi, gurbet çilende
Bülbül öldü boþa açar lalende
Beklentisi vardý derler sýlanda
Kalaný yakarak kül eylemesen
Mezarý hatýra tükenen çaðdan
Bi eseri kalan üstündü saðdan
Ezo gelin gibi, boranlý daðdan
Her gece çaðýrýp el eylemesen
Rüzgâra darýlýr, her bata gemi
Kuran eller geri söker encamý
Belki de bi sene, aramam seni
Yollara el açýp, gel eylemesen
Herkesi bilinen ecel öldürmez
Ruh ezeli ölü beden bildirmez
Edilen sitemi gönül kaldýrmaz
Bazen bir dilini bal eylemesen
Þerifoðlu, niye böyle bu yerler
Davarý kurt gibi paylaþýr yerler
Gafil sevdiðini unutmuþ derler
Mezarýn baþýný, yol eylemesen
Ali Eliþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.