İstanbul

ÝSTANBUL
sen bu kadar yalnýz ve özlemsiz D,eyildin.
milyon insan ve caddelerin yanlýzlýk kokuyor. .
sen bu kadar zalim D,eyildin
baþlarý okþanmamýþ erkek çocuklarýn var.
sen bu kadar sahipsiz D,eyildin
saçlarý örülmemiþ kýz çocuklarýn var.
gözlerine bakýlmamýþ kadýnlarýn uzaklardaki evi . sen bu kadar kimsesiz D,eyildin
Þiir söylemeyen ,türkü dinlemeyen mahalle
çoðaldý ve Doðurdu.
sen bu kadar hasretsiz, þuursuz deðildin.
Ýçinde milyonlarca insan yaþarken çocuklarýn kimsesiz býrakýldý.
Üstelik sokaklarýn çocuk doðurmuyor.
Dinleri ,dilleri ,gözleri birbirine benzeyen çamur yüzlü insanlarýn vardý..
oysa þu an tamamý boyalý .
kimse kimseye benzemiyor .
Sessizliðin sukutun gürültü ile tüketiyorlar.
Trafik çok kalabalýk, yüreðimi sýkýþtýrmakta.
Enbiya sözleri ruha ulaþamýyor.
hiç bu kadar sinirsiz ruhsuz kalmadýn sen Ýstanbul.
Mezarlarýn tükeniyor
hasretin tükeniyor
türkülerin tükeniyor
Anelerin tükeniyor
çocuklarýn tükeniyor
insanýn tükeniyor
þiirlerin tükeniyor
Kitaplarýn tükeniyor.
mabetlerin tükeniyor
çeþmelerin tükeniyor.
Ýstanbul daðlarýna, yolarýna, yüreðine
Yerin altýna ve üstüne
Birinci Sýnýf beton çekilmiþ
Birinci sýnýf sularýn tükeniyor.
Birinci sýnýf Çiðerlerin tükeniyor. .
Birinci sýnýf Nefes alamýyorsun .
Birinci sýnýf Ýþin bitiyor.
Ve sen Galiba
Birinci sýnýf ölüyorsun Ýstanbul.
Sosyal Medyada Paylaşın: