Kimsem yok dedi Gözleri yaþ dolu Yutkundu sustu kaldý Ýlk aný geldi aklýna Son yutkunmasý bundan Herþey zor dedi Kolay yok Ümrüm hep törpülü Diken üstünde Dedi sustu kaldý Kimsem yok Uzun zamandýr Bir dost bir yaren Bir arayan bir soran Çok kalabalýk aileden Geriye kalan Sessiz sakin Kýrgýn üzgün bir adam Aðladý durmadan Kimsem yok dedi Yukarý bakmadan Yaktý siðarasýný Dumanýný çekti Çiðerlerine kadar Ardýndan amansýz öksürük Aldýrmadý durmadan Çekti siðarsýndan bir duman Belki dedi Sonra sustu Olsaydý dedi Kan kustu Düþtü yere Belkide hayatýndaki Son gülüþtü Dudaklarýnda kalan Dünyadan böyle göçtü
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaanaybüke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.