Ra
gider
GÝDER
Ruhumun zindanýnda hapsolan divaneyim
Öyle bir acý ki bu öze dokunur gider
Ben kendi benliðimde yýkýlan viraneyim
Kalemden düþen hece söze dokunur gider
Bilmediðim sebepten alev sönmez solumdan
Çýkmasýn tek maraza bela kalksýn yolumdan
Ecel haktýr gelsede korkum yoktur ölümden
Solumda sönmez alev köze dokunur gider
Mahkum olan anýlar gözümde perde perde
Firari edenleri benle gezer her yerde
Rüya gibi düþ gibi buluþuruz seherde
Karamsarlý duygular bize dokunur gider
Yaþamak masal gibi sonu kötü bir anki
Nefsinse vicdanýna karþý bir düþman sanki
Hayatla cenk ederken ömür biter inanki
Aglamayým desemde göze dokunur gider
Hilali der aklýmla bitmeyen savaþtayim
Bu mânâsýz savaþta ben ise en baþtayim
Ve ölmedimya lakin tam ölecek yaþtayým
Sonumuz üç beþ arþýn beze dokunur gider
Hamitli hilalî Rabia Saylam TAÞDEMÝR 02 06 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.