yeniden gülümsediğini hayal ediyorum bu gün ...

.

.

.

belki bin ömür geçse de hiç
hiç karþýlaþamayabilirdik seninle
kaderin cilveleriydi hepsi sevgili

aramýzda büyük mesafeler vardý
yaþamýn gerçekleri
yaþanmýþlýklar
sayýlamaz ölçüde hatalarýn dersleri
derin piþmanlýklarýn yaþamlarýmýzý kahreden yýkýmlarý

temiz bir sayfa açmak kolay deðil
sen de iyi bilirsin
önce arýnmak gerek geçmiþin kirlerinden
elini kolunu baðlayan
adeta esir eden
bin bir çeþidiyle þeytani planlar uygulanýr iken
kolay deðildi yeniden baþlayabilmek ikimiz için

bir bir çözülebilirdi sorunlar zamanla
oysa ;
aþkýn zamaný yoktu ki
en beklenmedik zamanda çalmýþtý kapýmýzý
ne senin
ne de benim bir suçumuz yoktu bunda
yalnýz ve kimsesizliðin uçurumlarýnda çýrpýnmakta yüreklerin
son bir ümitle baðlanýþýydý olsa olsa
baðlanmýþtýk
zamaný unutturan bir þeyler vardý bize
aþk …

þimdi neredesin bilmiyorum
her þeye raðmen
yeniden gülümsediðini hayal ediyorum
unutmak …
elbet çok zor olsa da
dilerim unutmuþsundur artýk beni
ve birlikte yaþadýðýmýz her þeyi
hiç yaþanmamýþçasýna

belki de artýk en güzeli bu
ikimiz için
yeniden gülümseyebilmen sevgili …

.

.

.

Mert Yiðitcan
19 mart 2021 / istanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: