SAF GÖNLÜM

Gel gör beni yufka yürek kor ateþ,
Ýyi niyet cehenneme yol oldu…
Kara kýþtýr ne bahar var ne güneþ,
Erdem iflas insan olmak rol oldu…

Maraz doðdu merhametten dert aðýr,
Gözüm körmüþ kulaklarým tam saðýr,
Yan derdine saf yüreðim çýk baðýr,
Fitne fesat kahpe tuzak bol oldu…

Elim verdim kolum koptu omuzdan,
Hiç insanlýk beklemeyin domuzdan,
Geçilmiyor süslü püslü rumuzdan,
Güzel evren pis kokulu hol oldu…

Kurtlar yemiþ insan özü talandýr,
Dil kemiksiz ürettiði yalandýr,
Vicdansýzda marka takým palandýr,
Tokalaþtým yere düþen kol oldu…

Cantekin der; ol insanýn sarrafý,
Kandým yandý baðrýmýn sol tarafý,
Dertle doldu þu gönlümün her rafý,
Kaydý gözüm sað yandaki sol oldu…

Sosyal Medyada Paylaşın: