SÖZÜM VAR ZAMANA!

Alemle muhabbete dalmýþken,
Kendimle muhabbet kuramadým ben,
Sivri kayalarýn ucunda umudum parýldarken,
Bir þimþek gibi zifiri karanlýklardan geçen,
Umuduma dost bildiklerim kezzap dökerken,
Beni sýrtýnda taþýyan ayaklarým duruverdi aniden;
Dolunayla tarladaki ok yýlanlarýyla dans ederken,
Umudumu yük sayan ayaklarla nereye gideyim ben,
Çiyli çimenlerde yorgansýz geceyi geçirirken,
Gün aydýnlýðýnda yollarým karýþtý geçeyim mi dereden,
Daðlara söyledim yankýlandý haykýrýþlarým semadan,
Dost dediklerim umudumu yedi tüketti çiðnemeden;
Zamana sözüm var inadým imanýmdan sanma ki kibirden,
Bir gönül çeþmem var þiirlerimi okursun orada istersen,
Zayi olan yýllarýmý tecrübeme ikramda ödül bildim ben,
Yaralý yüreðim yanarsýn bilmez misin acýlar dost elinden,
Dosttan geliyorsa acýlar geçsin kurþun gibi gönlümden,
Eðlen dur eðlen dur, çocuk feryatlarý dokundu Yemenden!
Erol KEKEÇ/19.03.2021/00.21

Sosyal Medyada Paylaşın: