Şanlı Destan Çanakkkale

Yedi düvel kapýmýza dayandý,
Çanakkale top sesiyle uyandý,
Cenk meydaný al kanlara boyandý,
Yurdumun baðrýnda koptu bir tufan,
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Sýrtlanlar yürüdü Gelibolu’ya,
Haberler salýndý Anadolu’ya,
Koca Seyit ‘zafer’ sürdü namluya,
Düþman zýrhlýsýný kapladý duman
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Kimi henüz on beþini görmüþtü,
Analarý koç kýnasý sürmüþtü,
Nevcivanlar þehadete ermiþti,
Yaþlýsý genciyle bir oldu vatan,
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Mehmet’in mevzide sur olduðu gün,
Ýnanmýþ yüreðin kor olduðu gün,
Boðaz’ýn küffara dar olduðu gün,
Büyük Türk milleti vermedi aman,
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Mermi bitti, süngülerle saldýrdýk,
Küllenen öfkeyi þaha kaldýrdýk,
Gök kubbeyi tekbirlerle doldurduk,
Yiðitlik ne imiþ, anladý cihan,
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Bir taþla devirdi kuþlar filleri,
Dað gibi düþmaný yendi Türk eri,
Kahramanlar asrýn ebabilleri,
“Ýnanan üstündür.” ilahi ferman
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Can veren erleri sanmayýn adsýz,
Göklerde hilaldir, bayrakta yýldýz.
Vatan sinesinde asil muhafýz,
“Þehitler hiç ölmez!” buyurdu Yezdan,
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.

Malazgirt’ten tekrar girildi bugün,
Ecdadýn ervahý görüldü bugün,
Bir tarih yeniden dirildi bugün,
Nesilden nesile anlatsýn ozan,
Ýmanla yazýldý bu þanlý destan.
Sosyal Medyada Paylaşın: