Dudak bükme harap gönlüme bakýp, Senden önce kaçý geldi de gitti. Ruhuma kahreden bir yangýn yakýp, Baðrýmý hicranla deldi de gitti.
Saçlarýmda karlar, gözümde yaþlar, Eridi, tuz oldu baðrýmda taþlar, Yuvadan uçarken o göçmen kuþlar, Kalbimden sevinci aldý da gitti.
Taþlaþmýþ kalplerdi karþýma çýkan, Hicranlardýr beni genç yaþta yýkan, Aslýnda faniymiþ zaman ve mekân, Yýllar ümidimi çaldý da gitti.
Önce masumdular, sonra da zâlim, Birden hazan geldi, kýrýldý dalým, Hicranla periþan olunca hâlim, Çoðu alay edip güldü de gitti.
Yeminler bir balon misali söndü Mazeret hazýrdý dün artýk dündü Günül o gözlere ah nasýl kandý Hepsi yeni bir aþk buldu da gitti
Kalbim kýrýlýnca koptu kýyamet, En acý sözlerle doðdu þikâyet, Alýnca sevginin yerini nefret, Sevda çiçeklerim soldu da gitti.
Geçer dedi dostlar geçer bu günler Yýllarla yarýþtý en küçük anlar Yalvarsan yakarsan kim seni dinler Mevsimler baðrýmý deldi de gitti.
Unutmadý gönül yýllar geçse de Vefasýz dudaklar ömrüm içse de Sevda duygularým ölüp göçse de Her gece gözlerim doldu da gitti
Bir hevesmiþ meðer çoðunda sevda, Kötü aldanmýþým amma ne fayda, Yok artýk maziden þimdi bir seda, Gönlümde kaç sevda öldü de gitti. Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.