Ruhum un paçavralarý uçuþurken, Tutmaya çalýþýyor yorgun bedenim. Feryadým alyuvarlarý yok ederken, Sadece duvarlarýný dövüyor kalbim. Benim ruhun mu ateþ,? Yoksa senin gözlerinmi alev,? Bu yanar dað nerden tutuþdu bilmem. Dayan yüreyim dayan, Pervaneysen saklanma alevden....
Yakýþýyla kül etsede, Daha söylenecek sözüm var benim. Bakýþýyla bedenim yansada, Tutuþmayan uhdelerim var benim. Gün ýþýyýp bir renge elbet girecek, Ay secde edip yerleri öpecek. Söküp içimden o azgýn devi, Rüzgarlara attým. Nazarýmdan her þeyi silip süpürecek...
Haydi tut ellerimi, kal yaný baþýmda. Benim acým acýlarýn beyidir Bir doru kýsýrakla canýma gelir Sabýrla eritir öfkeleri, umutlarý yer. Gözlerimden suyunu içer, Tut tutki sönsün ruhumda ki alevler...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 17.03.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.