Ay ýþýðý yüzüme vuruyordu Kalemimin mürekkebi bitmiþti Bütün o sesler kulaðýmý çýnlatýyordu Bense hala seni düþünmeye devam ediyordum Bilmiyordum bu meftun duygudan ne zaman kurtulacaðýmý
Saat ikiyi on geçe kendimi dýþarý atmýþtým Sahilde yürümek beni kendime getirir dedim Güzel deniz kokusu , martý sesleri , insan içine çýkmak iyi gelir demiþtim Ama sonra bütün o mutlu insanlarý beraber görünce Her zamanki gibi yalnýz olduðumu hissettim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Mücevher Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.