ANTAKYA

ANTAKYA

Adý geçtiðinde söz arasýnda
Ýçim bir hoþ olur, yürek burkulur;
Neden uzaktayým köyden, aslýnda
Belen Gediðini aþsam fark olur..

Asi Nehri midir, Habib Neccar mý
Nedir beni Antakya’ya baðlayan
Baþka diyarlarda benzeri var mý
Uzun Çarþý, Harbiye ve Çaðlayan..

Aðlanýr gidene bu diyarlardan
Hasretim hakikat, gerisi yalan
Eser de kalmamýþ hiç komþulardan
Anam da aðlardý, gerisi yalan..

Ben Antakya derim, ne güzel isim
Güzellik galiba Allah vergisi
Mânâ ile aramdan çekilsin cisim
Budur insanlýðýn kültür sergisi..

Cývýl cývýl insan hep Köprübaþý
Bir de ezan sesi Ulu Camiden
Hele de erkenden sabaha karþý
Ne mübarek nefes, tâ ciðerinden..

Herkes aradýðýn bulur burada
Ýster öyle ister böyle her þey var
Yüzler güler kalmaz kimse karada
Benim aradýðým iþte bu diyar;

Aþýk maþukuna cilve yapar ya
Bazen yakasýna çiçek takar ya
Sýla mý, gurbet mi, yürek yakar ya
Ýþte vuslat, bir sýðýnak Antakya..

Murat Kahraman
06.06.2005/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: