SÜRGÜN

Davasý olmadan nasýl yaþar insan, anlamsýz
Dava yolunda çekilir dertler ki pahasýz
Hayata anlam katar sýrttaki bu çileler
Bizi biz edendir doðrulu, yanlýþlý o tecrübeler.

Devamý var mýdýr diye bakmamalý hayata
Soluk alabilensen, uzanýr yollar sana
Sevgiyle kucaklamak var ya ne varsa içinde
Bu duruþla gidilenden doðar mutluluklar da.

Kimseler anlamaz belki, sen yürü yine de
Gittiðin yere deðil, baþladýðýn yere bak
Ödün vermeden aþýlmaz çoðu güçlükte
Yürekte hissediþtir o, baþarýdýr mutlak.

Çoðunda yalnýz yürünür bu zorlu parkur
Ýlkelerinden güç al, emek ver, engeldir gurur
Ne düþtüðünde yiter deðeri altýnýn, ne hor görülür
Doðrulara ulaþmanýn bedeli terdir, yorgunluktur.

Ben dediðimiz biz olmalý, iþlemeli onu zamanla
Biz olmayandan beslenir bütün çirkinlik,
Tekil de olsa duygu, düþünce, tasa,…
El birliðiyle varýlan noktadýr þu dirlik.

Bazen susabilmektir, kiminde konuþmak yapýcý
Ýnsanlarýn harcýnda var iyi ve kötünün savaþý
Galibi olmak isteyen yýkar kibrin bendini, aþar
Yüreklere inebilmenin yoludur tutkulu aþklar.

Ýster türküsünü söyle hüzzamda bu gerçeðin
Ýstersen çiz resmini renkleriyle çevrenin
Omuzlanan yükün hafifler zamanla, yansýtýrsan
Ölene deðindir yükün, sürgündür senin sevdan.


Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: