P(f)aydasız

...
Biraz örgütsel serzeniþlerim var.
Saçlarýmýn yokluðuna ayak giydiriyorum, sýðmasa da kelimeler, sýðmasa da tüm bir zihin..
isim veremedim bunlara, biraz çarpýk biraz çatýk.
Ama anlamsýz yokluklara bürünmenin coðrafyasýnda sapsarý tütündür çocukluk zamanlarým.
Araba kasalarýnda çürüdü tabi çocukluðumuz.
Patika yollarda akbabalara olan yemdik, kar üstünde kayan kýzgýn soðuk ve kuþ gibi süzülen kýzaklarýmýzla..
çocukluk nedir diye sorsalar ben zýttýný oynarým, pratikte sýçmanýn..
Demir parmaklý ranzalar ve Yýlmaz Erdoðanýn sözünü ettiði kemalettin tuncularýmýz.
Ve tabi jilete abanan, duvarlara çizgi gibi çektiðimiz siirlerimizin ilk mýsralarý.
Kýçý kýrýk sandalýn dalgaya olan nefreti, þiirlerimizin üstüne yatan moloz yýðýnlarý.. nereden baþlamalýyýz dedik, her tarafýmýzdan vurulduk.
Nereliydik?
Sýfýrýn dostlarý ve hayatla çarpýlan muhteþem dostluklar..
burada ölmeliyiz,
burada hiç doðmamalý,
burada hiç olmamalý..
pür dikkat..
Harbiye baþarýsý olmayan, hiç kokan çocukluklar..
karnelerini almaya gidemeyen, sevincini geçtiði yollara ilmek ilmek döken çocukluklar.
Bu yüzdendir daðlarýn sýrtýnda ki ince sýzý çizikler..
Koyunlarý bacaðýndan asanlarýn yurdunda, sýrtýnda taþýyanlarýn köylerinde savruldu dünyanýn en sert fýrtýnasý.
Çölde kaldý kimisi bedevi, daðda yeþillendi bir aðaç gibi ve düþtü dünyanýn sabýr taþýyan dilinden, ekmek gibi küflü..
Anlatmak isterim, sidik kokan önlüklerin bembeyaz yakasýna eyyübün sabrýný, çizmek isterim onbeþinde kýz duvaðýna gafleti,
en tiz hasreti..
çýð düþen esareti ve yalnýzlýðý
ve yalnýzlýðý
ve yalnýzlýðý.

Sosyal Medyada Paylaşın: