Aklıma düştü

AKLIMA DÜÞTÜ

Gün olur gülerdik gün olur aðlar,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.
Derdimize ortak olurdu daðlar,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Çift sürerken yarým kalýrdý çizi,
Güvalek tutardý sakar öküzü,
Kengerden alýrdýk dogal sakýzý,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Azýk yaðlýðýný baðlardýk bele,
Davarý sürerdik kýzýla çala,
Kimisi karaydý  kimisi ala,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Sýzýlar yüreðim inceden ince,
Çiðdemler çýkardý bahar gelince,
Yaþarýr gözlerim yayla denince,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Kurulur çadýrlar bir uçtan uca.
Bazlama yapýlýr konulur sac’a.
Keklikler öterdi yamaç yamaca.
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Dokunmazdý esen yeli soðuðu
Yuva idi boz ardýcýn kovuðu,
Yumurtlardý anamýn çil tavuðu,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Kuzularý anasýndan seçerdik,
Kara çamlýk bayýrýndan geçerdik,
Kirazlý pýnardan bir su içerdik,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü

Ateþ yakar patatesi gömerdik,
Duman kaçar gözümüzü yumardýk,
Pürenli  derede yazin çimerdik,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü

Çift akardý çamurlunun oluðu,
Teknesinde sular idik gölüðü,
Yorulur alýrdýk orda soluðu,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Taviz vermez idik dilden lehçeden,
Dut toplar gelirdi  anam bahçeden,
Erik kiraz  çýkar idi bohçadan
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Bacý derdik komþumuzun kýzýna,
Dikkatlice bakmaz idik yüzüne,
Duman çöker  daðlarýna düzüne,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Yürür gider idik tozlu yollarý,
Püsküllü olurdu gürgen dallarý,
Karþýlardý bizi yaban gülleri,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Dur gayrý Þener im bu kadar yazma,
Güzeller baðlardý oyalý  yazma,
Sevenlerin yine incitip üzme,
Vay bizim yaylalar aklýma düþtü.

Ahmet þener.    
Sosyal Medyada Paylaşın: