Ben ve Dört Duvar
Bizi biz yapan yakýþan gözlerimizdi
Uzanýrdýk maviden doðma okyanuslara
Sokulurduk arada bulutlarýn arasýna
Gök bana yer sana þahit gibi
Yaðardýk gün boyu toprak anaya.
Düþtükçe biz eðilir miydi fidanlar
Nedendir bilmem çok mu yaðmýþtýk biz
Geç mi gelmiþti bu sene bahar
Neden erkenden sarardý ki yapraklar
Ne çok sordum deðil mi
Ne çabuk solduk diyecektim aslýnda.
Dur durak bilmeyen bir yolculukta
Hýzlý giden trenden atarcasýna
Yýkýlmýþ mýydýk bir yol kenarýna
Sað tarafýndan sað kalýrken sen
Bir uçurum görmüþtüm rüyalarýmda
Sol yanýmdan düþmüþtün oysa.
Yine yalnýzlýk sardý kollarýmý
Yine yalnýz bakmýþtýn gözlerime
Yalnýz bir kelimeydi belki hepsi
Ya da yalnýz mýydým gerçekten?
Ya da deðildim sadece sessizdim
Ne bileyim saçmalýyorum belkide
Saçma sapan bir þey iþte.
Biraz ayyuka çýkmak istiyorum
Þöyle yukarýdan izlerken bizi
Eskiden neydik bilmek istiyorum
Yavaþça gölgeni izliyorum
Þöyle biraz baþýmý kaldýrdýðýmda
Bizi biz olmakla suçlarcasýna
Uçurtmalar görüyorum.
Simsiyah ve kederli
Yalnýz uçan kuþlar gibi
Bir gece bir odaya düþüyorum
Falcýnýn da anlattýðý gibi
Ben ve dört duvardým aslýnda
Ben hiç yalnýz kalmadým ki.
.
.
Ben ve Dört Duvar – Mert Zafer Cansever